0

BEĞENDİM

0

Her insan gibi, ben de sizlerle aynı yolda yürüyorum.
Kâh üzülüyor, kâh gülüyorum.
Bazen, sesimi yükseltiyor, bazen de susuyorum.
Bazen, kızıp bütün Dünyayı yakasım geliyor,
bazen de, kediden korkmuş, bir fare gibi,
deliğe kaçasım geliyor.
Bazen, ayağıma taş takılıyor düşüyorum.
Sonra,
Ya Allah deyip, doğrulup tekrar yoluma devam ediyorum…

İşte,

yine ayağıma bir taş takıldı, yine canım acıdı,
yine canım yandı, ama yine teptim gitti.

Bunun adı hayat, için de herşey var.

Taş, diken ne ararsan var.

Karanlık bir tünel de var,

bir ucun da, Nur da var ışıkta,

uzun, uzun RAY da.

En güzeli ne biliyormusunuz?

Tünelin sonundan gelen,
bir TREN de.

İşte, o tren bizi güzel yerlere, götürecek.

Şimdi, hayat daha da güzelleşti,
gözüme.

Bazen, ŞER sandığımız şeyler,
İyilik oluyormuş, başına değil, sonuna bakmak gerekmiş,
ben buna inandım.

Öptüm, alnından mutluluğum.
Seni çok seviyorum.

Hadi, bugün, bu dakika yeniden başlayalım.
Üzüldük bitti. Bir daha, hayat yolun da yürürken,
hem yola, hem önümüze,
iyi bakalım.

İnsan insana şifa olmalı, Allah hepimizin şifasını versin.